Εξέγερση στην Γαλλία: ο νεοφιλελευθερισμός σκοτώνει, αφού πρώτα φτωχοποιήσει
Η δολοφονία του 17χρονου Nahel στο Παρίσι την Τετάρτη έχει πυροδοτήσει μια μεγάλης κλίμακας εξέγερση σε όλη την Γαλλία. Η σοκαριστική καταγραφή της εν ψυχρώ δολοφονίας του, εύλογα προκάλεσε την οργή της χώρας και ιδιαίτερα των έγχρωμων κοινοτήτων, των πλέον φτωχών και καταπιεσμένων τμημάτων των λαϊκών προαστίων.
Η χρόνια περιθωριοποίηση των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς και η χρήση της αστυνομικής βίας και της καταστολής για τον έλεγχο των ανθρώπων που ζουν ξεχασμένοι από το κοινωνικό κράτος, το εκπαιδευτικό σύστημα και την αγορά εργασίας, αναπόφευκτα θα οδηγούσε κάποια στιγμή σε ένα έγκλημα που θα λειτουργούσε ως η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι της οργής. Εξάλλου το 2005 δεν είναι τόσο μακριά.
Η περίπτωση της δολοφονίας του Nahel έχει τραγικές ομοιότητες με αστυνομικές δολοφονίες που είδαμε πρόσφατα στην χώρα. Η χρήση φονικής βίας από την αστυνομία δεν είναι γαλλική ιδιαιτερότητα, όπως δεν ήταν πριν λίγα χρόνια αμερικανική ιδιαιτερότητα.
Αποτελεί ίδιον του νεοφιλελευθερισμού. Η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η μετατροπή των λαϊκών τάξεων σε απλή καύσιμη ύλη για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, συνοδεύεται από ένταση της καταστολής, για να θωρακιστεί το σύστημα.
Ο αυταρχισμός του Μακρόν αναδεικνύει ότι οι κυβερνήσεις που ομνύουν σε αφηρημένα “δικαιώματα”, καταφεύγουν στην πιο σκληρή καταστολή όταν οι λαϊκές τάξεις διεκδικούν τα πλέον βασικά δικαιώματα στην ζωή και την αξιοπρέπεια.
Οι αστυνομικές Ενώσεις, όχι απλά δεν απολογούνται για τα μέλη τους (που πέρσι μόνο σκότωσαν 13 άτομα με παρόμοιο τρόπο), αλλά απειλούν όσους ασκούν κριτική και ξεκαθαρίζουν ότι “τώρα έχουμε πόλεμο”.
Η εξέγερση της νεολαίας και του πλέον περιθωριοποιημένου κομματιού του κόσμου της δουλειάς είναι αναμενόμενο να λαμβάνει μορφές που στρέφονται ενάντια ακόμα και στον εαυτό τους. Τα σχολεία που κλείνουν στα προάστια, οι κοινωνικές και κρατικές υπηρεσίες που διαρκώς απομακρύνονται από τις γειτονιές τους γίνονται αντιληπτά ως κρατικές υποδομές ενός συστήματος που τους εχθρεύεται. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δυστύχημα της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού και του ατομισμού που τον συνοδεύει: οι χαμένοι και οι εγκαταλελειμμένοι δεν αντιλαμβάνονται το συμφέρον τους και ταλαντεύονται ανάμεσα στην απάθεια και την έκρηξη.
Αχτίδα φωτός έρχεται από την Γαλλική Αριστερά και την Ανυπότακτη Γαλλία. Παρά τις διαρκείς επιθέσεις που δέχεται από το σύστημα και τις διαρκείς εγκλήσεις “να καταδικάσει την βία από όπου κι αν προέρχεται”, βάζει στο στόχαστρο τον Μακρόν και τις πολικές που δολοφονούν και γεννούν την απελπισία. Με ξεκάθαρο μήνυμα για απόδοση δικαιοσύνης προβάλλει διεκδικήσεις για θεσμικές τομές που θα βάλουν χαλινάρι στην έξαρση της αστυνομικής βίας: κατάργηση των κακόφημων αντεγκληματικών μονάδων με πολιτικά (BAC) που λυμαίνονται τα προάστια, ακύρωση του νόμου του 2017 που δίνει το δικαίωμα στην αστυνομία να πυροβολεί ακόμα κι αν δεν βρίσκεται σε αυτοάμυνα, ανεξάρτητη επιτροπή διερεύνησης περιστατικών αστυνομικής βίας, ανάθεση του ανακριτικού έργου για τέτοια περιστατικά σε εισαγγελείς διαφορετικών περιοχών από αυτές που τελέστηκαν ώστε να μην συνεργάζονται/εξαρτώνται από τους αστυνομικούς, αλλαγές στην αστυνομική εκπαίδευση, περιορισμοί στους ελέγχους εξακρίβωσης στοιχείων.
Ταυτόχρονα, προβάλλει την άμεση αποκατάσταση των ζημιών στις κρατικές κοινωνικές υποδομές στα προάστια, αλλά και την αποζημίωση των ιδιωτών που επλήγη η περιουσία τους, αναδεικνύοντας έμπρακτα ότι οι καταστροφές είναι ευθύνη του κράτους και των πολιτικών που υιοθετεί και όχι των εξεγερμένων των προαστίων των γαλλικών αστικών κέντρων!
Μια αριστερά που τοποθετείται από θέση αρχής ενάντια στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, μπορεί να ορθώνει φραγμό απέναντι στον αυταρχισμό του κράτους, μπορεί να μην υποτάσσεται σε όσους την “ανακαλούν στην τάξη”, μπορεί να στέκεται δίπλα και μαζί σε όσους εξεγείρονται ακόμα και αν το σύστημα τους έχει αφαιρέσει την δυνατότητα να “δώσουν τρόπο στην οργή”. Τελικά μπορεί να γίνεται φωνή του εξεγερμένου κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας και να αναπτύσσει διεκδικήσεις ώστε την επόμενη μέρα να κατοχυρωθούν καλύτερες θέσεις μάχης απέναντι στην αδυσώπητη επίθεση του κεφαλαίου.
Το Γραφείο Τύπου 2.7.2023
