Αγαπητές φίλες κι αγαπητοί φίλοι,
θα ήθελα να μιλήσω για τις διαφορές του ΜέΡΑ25 με τα υπόλοιπα κόμματα, ξεκινώντας με την Πλεύση Ελευθερίας (Π.Ε.).
Λυπάμαι πολύ διότι από την εποχή όπου κάθε ενέργεια ή άποψη ήταν ιδεολογικά φορτισμένη, περάσαμε στην εποχή της από-ιδεολογικοποίησης, αφού πρώτα ακούσαμε και για το τέλος της Ιστορίας. Όμως το σύνθημα της Π.Ε. «Ούτε Αριστερά, ούτε Δεξιά αλλά Μπροστά» έφτασε τον λαϊκισμό και την αποπολιτικοποίηση στα άκρα! Ας το δούμε γιατί:
Το «Μπροστά» σαν σύνθημα δεν σημαίνει τίποτε. Όπως το «Μπροστά» για κάποιον που βρίσκεται στην είσοδο ενός μαγαζιού σημαίνει το να μπει στο κατάστημα, έτσι και το «Μπροστά» για κάποιον που βρίσκεται σε ένα μπαλκόνι σημαίνει να πέσει στο κενό!
Αντίστοιχα, για κάθε πολίτη που έχει την προσωπική του ιδεολογική κατεύθυνση, το «Μπροστά» σημαίνει εντελώς διαφορετικά πράγματα. Για τον Νεοφιλελεύθερο σημαίνει αποκρατικοποίηση των πάντων, απόσυρση κάθε κρατικής παρέμβασης στα τεκταινόμενα της Οικονομικής ζωής (όσο το μεγάλο κεφάλαιο δεν την έχει ανάγκη) και άφεση της Αγοράς να ρυθμίζει τα πάντα. Όμοια, το «Μπροστά» για τον Κεϋνσιανό σημαίνει την επιστροφή στον «Δημοκρατικό» Καπιταλισμό, με ενίσχυση του Κοινωνικού Κράτους, παρέμβαση στην Αγορά και ρύθμιση των στρεβλώσεων που επιφέρει η άναρχη λειτουργία της, έτσι ώστε με ορθολογισμό να αποφεύγονται οι Καπιταλιστικές κρίσεις ή να εξομαλύνεται η επίδρασή τους στην Κοινωνία. Τέλος, το «Μπροστά» για τον Μαρξιστή, ο οποίος θεωρεί πως συνολικά ο Καπιταλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα που καταστρέφει τους ανθρώπινους και φυσικούς πόρους της ανθρωπότητας, σημαίνει επιλογή μιας διαδικασίας που ξεκινά από την ενίσχυση του Κοινωνικού Κράτους, την ενδυνάμωση και ουσιαστικοποίηση της Δημοκρατίας, την εξασφάλιση της δυνατότητας αξιοπρεπούς διαβίωσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, την διαρκής μέριμνα για την δημιουργία μιας νέας γενιάς μορφωμένης, συνεργατικής, δημοκρατικής κι ευτυχισμένης, με όριο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Άρα το «Μπροστά» στο θέμα των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών μπορεί να σημαίνει το να επιτηρήσουμε όσο πιο καλά μπορούμε τα σύνορά μας, διαφυλάττοντας την Νομιμότητα. Ή μπορεί να σημαίνει το να επιτρέψουμε την ροή όλων αυτών των ανθρώπων για να κατευθυνθούν προς τις χώρες της Ευρώπης όπου, ενδεχομένως, να έχουν και κάποιους συγγενείς που θα τους εξασφαλίσουν ένα πιάτο το φαγητό κι ένα ζεστό κρεβάτι, έως ότου μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους. Ή, πέρα από την επείγουσα ανθρωπιστική διάσταση, κι επειδή το φαινόμενο αυτό πηγάζει από την καταλήστευση των φυσικών και ανθρώπινων πόρων των χωρών αυτών από τον Αμερικανονατοϊκό Ιμπεριαλισμό, να θεωρούμε πως είναι υποχρέωσή μας η περίθαλψη όλων αυτών των κατατρεγμένων, παράλληλα με τον αγώνα μας για την κατάργηση της Νεοαποικιοκρατίας.
Τέλος, επειδή μιλά διαρκώς η κα Κωνσταντοπούλου για τη Δημοκρατία, δεν πρέπει να ξεχνά πως η Δημοκρατία είναι ένα Πολίτευμα στο οποίο το τι θα συμβεί σε κάθε κρίσιμο θέμα που απασχολεί τη Χώρα θα είναι απόφαση της πλειοψηφίας του Λαού της, πάντα με τον σεβασμό των δικαιωμάτων της μειοψηφίας. Δεν μπορεί να υπάρχει Δημοκρατία όταν το σύνολο σχεδόν των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης ανήκουν στους μεγιστάνες του πλούτου. Η ουσιαστική Δημοκρατία είναι ακριβώς το αντίθετο από τις Σταθερές Κυβερνήσεις που στηρίζονται στο 25% του Λαού και προϋποθέτουν την εν λευκώ ανάθεση σε έναν άνθρωπο και στο Κόμμα – μαντρί που τον στηρίζει. Δεν μπορεί η Δημοκρατία να έχει σχέση με τις προεκλογικές συζητήσεις που κατευθύνονται εντέχνως σε ανούσια πράγματα, αποφεύγοντας να συζητήσουν για την κλοπή 750 χιλιάδων σπιτιών από τα κοράκια του εσωτερικού και του εξωτερικού, που αφορά τουλάχιστον 2 εκατομμύρια κατοίκους της Χώρας. Δεν μπορεί να μην συζητείται το δυσθεώρητο χρέος των 400+ δισεκατομμυρίων. Δεν μπορεί να μην συζητείται η Εθνική καταστροφή της Χώρας με την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων επιστημόνων και της επόμενης γενιάς τους η οποία θα μείνει στα ξένα σαν Έλληνες δεύτερης γενιάς. Δεν μπορεί να μην συζητείται το Αγροτικό θέμα όταν η Ελληνική Επαρχία πεθαίνει. Δεν μπορούν να συζητούνται με κραυγές το προσφυγικό, τα Ελληνοτουρκικά, το θέμα της Μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, το θέμα της παγκόσμιας αναταραχής που αναμένεται στην επόμενη τετραετία και πολλά-πολλά άλλα.
Όλα αυτά τα ζητήματα έχουν ένα απόλυτο ιδεολογικό πρόσημο. Αντιμετωπίζονται εντελώς διαφορετικά από τους απολογητές των συμφερόντων των Ελλήνων μεγιστάνων του πλούτου, αλλιώς από τα Κόμματα του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς και τελείως (μα τελείως) διαφορετικά από τα Κόμματα της Ριζοσπαστικής κι Ανυπότακτης Αριστεράς. Η Πλεύση Ελευθερίας απαντά σε όλα αυτά με συνθήματα, με θολό ιδεολογικό προσανατολισμό και με μια λαϊκίστικη κι «αγαπησιάρικη» προπαγανδιστική πρακτική.
Τέλος, με ενοχλεί η επίκληση του Πατριωτισμού εκ μέρους της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Παρ’όλον ότι διαρκώς δηλώνω πως αμφισβητώ τον Πατριωτισμό του καθενός και περιμένω να τον διακρίνω στα έργα του κι όχι στα λόγια του, δεν αμφισβητώ την αγάπη της κας Κωνσταντοπούλου για την Ελλάδα, διότι τα έργα της σαν Πρόεδρος της Βουλής και σαν επαγγελματίας δικηγόρος συνηγορούν θετικά. Όμως η επίκληση του Πατριωτισμού με τρόπο που να την ξεχωρίζει από τον Πατριωτισμό των ανθρώπων της Μαρξιστικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δημιούργησε την εντύπωση ψαρέματος σε πολύ θολά νερά. Και αυτό επιβεβαιώθηκε από τις εκκλήσεις ακροδεξιών και ναζιστικών στοιχείων για υπερψήφιση της Πλεύσης Ελευθερίας σαν ένα Κόμμα γνήσια Πατριωτικό. Καλά θα κάνει να είναι πιο προσεκτική!
Το ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη ακολουθεί τον αντίθετο ακριβώς δρόμο. Μιλάει καθαρά για το πώς θα αντιμετωπίσει τους 750 χιλιάδες πλειστηριασμούς, φροντίζοντας κανείς να μη χάσει το σπίτι του, ενώ και η Ελλάδα θα αποκτήσει ένα νέο σημαντικό εισόδημα (Σχέδιο Οδυσσέας). Προτείνει συγκεκριμένους τρόπους αναζωογόνησης του Πρωτογενούς Τομέα και της Ελληνικής Επαρχίας. Μιλά για μια προσπάθεια απαλλαγής των πολιτών από τα τραπεζικά χαράτσια, με ταυτόχρονη προσπάθεια θωράκισης της χώρας και της Οικονομίας της σε περίπτωση διεθνών κλυδωνισμών (Σχέδιο Δήμητρα). Μιλά για την ορθολογικοποίηση της αγοράς Ενέργειας με την επιστροφή σε μία Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρικής Ενέργειας κ.λ.π..
Βέβαια πολλοί θα αναρωτηθούν: Αφού όλα τα κάνατε τόσο καλά, γιατί τότε πήρατε ένα τόσο χαμηλό ποσοστό, μικρότερο από την Π.Ε.; Προφανώς γιατί δεν τα κάναμε όλα καλά. Δεν αρκούν οι καλές απόψεις, οι ρηξικέλευθες ιδέες και τα ολοκληρωμένα προγράμματα. Πρέπει να βρεις και τον τρόπο να τα επικοινωνήσεις! Κι εμείς χάσαμε στην επικοινωνία… Ταυτόχρονα, είχαμε απολύτως εχθρικά και συκοφαντικά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των ολιγαρχών! Κατασυκοφαντούσαν όποια σημαντική άποψή μας διαρκώς, ενώ εμείς δεν ήμασταν εκεί για να αντικρούσουμε τα λεγόμενά τους, πράγμα εντελώς αντίθετο από την δημοσιογραφική δεοντολογία. Ήταν και οι δημοσκοπήσεις που έδειχναν την ασφαλή είσοδό μας στη Βουλή, με αποτέλεσμα τον εφησυχασμό.
Τώρα όμως ξέρουμε και ξέρετε! Αν θέλετε η φωνή του Γιάνη Βαρουφάκη, του Δημήτρη Στρατούλη, της Σοφίας Σακοράφα, της Μαριάννας Τσίχλη, του Κλέωνα Γρηγοριάδη, του Κρίτωνα Αρσένη, του Δημήτρη Ζερβουδάκη και όλων των υπολοίπων να υπάρχει στη Βουλή, αν κρίνετε πως η παρουσία τους θα βοηθήσει στην προώθηση των λαϊκών ζητημάτων, τότε καλά θα κάνετε να προσέξετε πως θα κατευθύνετε την ψήφο σας στις 25 Ιουνίου. Γιατί μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου…
Συνεχίζοντας για τις διαφορές του ΜέΡΑ25 με τα υπόλοιπα κόμματα, θα αναφερθώ στο Κ.Κ.Ε.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι το παλαιότερο Κόμμα της Ελληνικής Βουλής. Η υπεραιωνόβια δράση του έχει συνδεθεί με τους αγώνες του για την απελευθέρωση της Εργατικής Τάξης και με την πάλη για το Σοσιαλισμό. Η ιστορική πορεία του, παρά τα λάθη και τις παραλείψεις, δεν μπορεί παρά να αποτιμηθεί θετικά από τους ανθρώπους του μόχθου.
Όμως η δράση του, μετά την ηγεσία του Χαρίλαου Φλωράκη, έχει χαρακτηριστεί από έναν αδικαιολόγητο μα και απαράδεκτο σεχταρισμό. Αρνείται την οποιαδήποτε συζήτηση με κόμματα, οργανώσεις και συλλογικότητες της Μαρξιστικής Αριστεράς με έναν φανατισμό, σχεδόν θρησκόληπτο, που θυμίζει τους φανατικούς Ορθόδοξους που απορρίπτουν με ιερή οργή κάθε επαφή και συζήτηση με οποιοδήποτε άλλο χριστιανικό δόγμα. Μόνο που ο Ιστορικός και Διαλεκτικός Υλισμός δεν είναι δόγμα. Είναι Επιστήμη και όπως όλες οι επιστήμες εξελίσσεται και αποδέχεται τον διάλογο με κάθε άλλη άποψη που ανήκει στην περιοχή της Μαρξιστικής Αριστεράς.
Εμείς, στο ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη θεωρούμε πως με το ΚΚΕ δεν έχουμε τις διαφορές που καθιστούν απαγορευτική την συμπόρευση και, πολύ περισσότερο, τον διάλογο. Προφανώς και υπάρχουν διαφωνίες. Όμως δεν είναι ούτε της μορφής ούτε του μεγέθους που δεν θα επέτρεπαν τη συμπόρευση ή έστω το διάλογο.
Συχνά ακούγεται η άποψη πως δεν εμπνέουμε εμπιστοσύνη στον κόσμο και την ηγεσία του ΚΚΕ. Όμως εμείς εγκαταλείψαμε κομματικές θέσεις και κυβερνητικά πόστα για να μην καταπατήσουμε τις αρχές μας, για να μην προδώσουμε τις αξίες μας και την εμπιστοσύνη του κόσμου που μας στήριξε. Αν δεν εμπνέουμε εμπιστοσύνη, τότε σε αυτόν τον κόσμο της αποϊδεολογικοποίησης, του βολέματος και του ωχαδερφισμού σε ποιον μπορεί να έχει εμπιστοσύνη το ΚΚΕ;
Το ΚΚΕ, αντίθετα απ’ότι θα περίμενε ένας εξωτερικός παρατηρητής, χλευάζει το Σχέδιο Δήμητρα. Το να υπάρξει μια δομή που αφαιρεί από τους εργαζόμενους το βάρος των τραπεζικών χαρατσιών δεν φέρνει τον Σοσιαλισμό. Φέρνει όμως μια μικρή ανακούφιση στους εργαζόμενους που περνούν πολύ δύσκολα. Επίσης θα αποτελέσει σημαντική βοήθεια στην διαχείριση οποιασδήποτε τραπεζικής ή νομισματικής κρίσης, πράγμα διόλου απίθανο.
Όμοια, το Σχέδιο Οδυσσέας εξασφαλίζει τα σπίτια 750 χιλιάδων οικογενειών, στερώντας από τα διεθνή κοράκια τεράστια κέρδη, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα στο Κράτος ένα επιπλέον εισόδημα για μια νέα οικιστική πολιτική. Φέρνει τον Σοσιαλισμό; Όχι. Όμως αποτελεί τον αντίπαλο των επιδιώξεων του ντόπιου και ξένου Κεφαλαίου, αποτρέποντας τον αφελληνισμό ενός μεγάλου περιουσιακού στοιχείου, ανακουφίζοντας την ελληνική οικογένεια.
Οι προτάσεις μας για την προστασία του Περιβάλλοντος, σε μία εποχή όπου η κλιματική αλλαγή είναι παραπάνω από ορατή, στοχεύουν στην προστασία του μεγάλου μας σπιτιού, της Γης. Και χωρίς το σπίτι μας ο Σοσιαλισμός θα μείνει στη θεωρία. Προφανώς και οι περιβαλλοντικές προτάσεις μας επιδέχονται κριτικής ή συμπλήρωσης, όμως εμείς είμαστε απόλυτα ανοικτοί στο διάλογο με στόχο την βελτίωση τη δική μας και των προτάσεών μας.
Τέλος, οι Συνεργατικοί Συνεταιρισμοί της Κοινωνικής κι Αλληλέγγυας Οικονομίας δεν οδηγούν άμεσα ή υποχρεωτικά στο Σοσιαλισμό, αποτελούν όμως ένα μεγάλο σχολείο Δημοκρατίας, κοινωνικής προσφοράς και κοινωνικής αλληλεγγύης, και σημαδεύουν τον Σοσιαλισμό του μέλλοντός μας.
Και μόνο η εχθρότητα του συστήματος εξουσίας προς το σύνολο των προτάσεων του ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη θα έπρεπε να δείξει ολοφάνερα στους αγαπητούς συντρόφους μας του ΚΚΕ πως δεν είμαστε ένα επιπλέον δεκανίκι του συστήματος αλλά μια σοβαρή Ριζοσπαστική – Μαρξιστική Αριστερά.
Μα, θα αναρωτηθεί ο αμερόληπτος αναγνώστης, γιατί δεν ενσωματώνεστε στο ΚΚΕ αν συμφωνείτε τόσο πολύ. Αρχικά, δεν συμφωνούμε σε όλα. Δεύτερον, οι ενσωματώσεις σπάνια είχαν καλή κατάληξη! Το τελευταίο παράδειγμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Για εκλογικούς λόγους εκβιάστηκε η συμμαχία μιας δεκάδας οργανώσεων και το αποτέλεσμα ήταν η κωλοτούμπα, η διάσπαση, τα μνημόνια και η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στον Κεϋνσιανό χώρο και στην υλοποίηση ενός νεοφιλελεύθερου (στην ουσία) κυβερνητικού έργου.
Αν λοιπόν το ΚΚΕ είναι το Κόμμα της σταθερότητας και της συνέπειας, εμείς είμαστε το Κόμμα της Ενότητας. Είναι βαθιά χαραγμένη μέσα μας η πεποίθηση πως αν η Ριζοσπαστική, Ανυπότακτη και Μαρξιστική Αριστερά δεν καταφέρει να συζητήσει και να συνεργαστεί σε όλα τα επίπεδα, τότε οι ημέρες όλων μας (και οι δικές σας σύντροφοι του ΚΚΕ) είναι μετρημένες…
Εμείς ουδέποτε είδαμε σαν αντίπαλο το ΚΚΕ. Για μας τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι του όπως και οι αντίστοιχοι των κομμάτων και των συλλογικοτήτων της εξωκοινοβουλευτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι σύντροφοι και συνοδοιπόροι στον στόχο της κατάργησης της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Συζητάμε με όλους και απλώνουμε χέρι φιλίας και συνεργασίας προς όλους, στη βάση πάντα ενός κοινά διαμορφωμένου προγράμματος.
Απλά, σήμερα διεκδικούμε όλες και όλους όσους ήταν κοντά μας και αποστασιοποιήθηκαν ακούγοντας τις διάφορες συκοφαντίες με τις οποίες μας έλουσαν εχθροί και «φίλοι».
Σταύρος Παπαϊωάννου
Υποψήφιος Βουλευτής με το ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη
