Την Κυριακή όλοι στις κάλπες, οι εκλογές συνδέονται με τη ζωή μας και τις ελπίδες μας (του Θωμά Κώτσια)

Οι αλλαγές που μάλιστα εξαγγέλλονται χωρίς να αποσαφηνίζονται, δεν αφορούν τις φτωχογειτονιές των αστικών κέντρων, ούτε την εγκαταλειμμένη Ελληνική ύπαιθρο.

Η συντηρητική πολιτική μετατόπιση του λαού μας προς τα Δεξιά έχει αιτίες και αυτές βρίσκονται και στα γεγονότα του ‘15 με την μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, τον μεγάλο συμβιβασμό και την υποταγή στους μονόδρομους των μνημονίων. Είναι το αποτέλεσμα όσων πήραν την αλήθεια μας και την έκαναν λιώμα, δένοντας με τα μνημόνια χειροπόδαρα τη χώρα μας για δεκάδες χρόνια μαζί με τα κόμματα του κεφαλαίου Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, στο όνομα ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Αν όμως “δεν υπήρχε άλλος δρόμος” τότε, γιατί να πιστέψει ό λαός μας ότι υπάρχει τώρα κάποιος άλλος δρόμος, εκτός από τον δρόμο της δεξιάς και του Μητσοτάκη. Όμως στην Πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι παρά μόνο για να δικαιολογήσουν πολιτικές επιλογές. Ας μην απορούμε, λοιπόν, σήμερα για τα αποτελέσματα των εκλογών με την αναμενόμενη και λόγω εκλογικού νόμου, πανίσχυρη κυβέρνηση της Δεξιάς, ούτε να ενοχοποιούμε το λαό μας για τις επιλογές του κουνώντας του το δάκτυλο. Αυτό ταιριάζει περισσότερο στο πολιτικό ήθος της κ. Μπακογιάννη προς την Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης και όχι της Αριστεράς.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον της απογοήτευσης και αποπολιτικοποίησης, βρήκαν γόνιμο έδαφος οι ποιο ακραίες και μισαλλόδοξες φωνές της Δεξιάς, διάφοροι πατριδοκάπηλοι, οι ποιο σκοταδιστικοί κύκλοι της θρησκοληψίας, Χριστέμποροι που εκμεταλλεύονται την θρησκευτική συνείδηση του λαού μας, πολιτικοί αρχηγοί δημιουργήματα των καναλαρχών και του πολιτικού μάρκετινγκ που “κατάργησαν” την αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας και δεν βλέπουν ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, αλλά μόνο μπροστά, ένα μπροστά που μας πηγαίνει μόνο πίσω, πολύ πίσω , άλλοι “οικολογούντες” ή “οικολόγοι” με πράσινα-μωβ λάβαρα και με όλα τα χρώματα της ίριδας, που η σχέση τους με την οικολογία είναι όσο χρειάζεται να ντύνουν την γύμνια των επιχειρημάτων των ΑΠΕτζίδων για την “Πράσινη Ανάπτυξη” , μόνιμα απέναντι και σχεδόν ποτέ κοντά στα κινήματα που υπερασπίζονται τα βουνά, τα ποτάμια, τα νησιά της πατρίδας μας από την “Πράσινη” λαίλαπα των κερδοσκόπων που αυτοαποκαλούνται επενδυτές.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, μπροστά στις εκλογές “κάνουν γιούργια, στον ταβλά με τα κουλούρια” χωρίς καμιά κοινωνική αναφορά, προσφορά και καταξίωση, χωρίς καμιά δράση και έργο, κατευθυνόμενοι από διάφορους μηχανισμούς χειραγώγησης, ζητούν να καταλάβουν βουλευτικούς θώκους για να αρχίσει ένα άθλιο παζάρι συνδιαλλαγών, εκβιασμών και εξόφλησης γραμματίων, των μηχανισμών που τους ανάδειξαν και τους πρόβαλλαν για να εκλεγούν.

Μόνη πολιτική δύναμη της προηγούμενης Βουλής που έχει επιτελέσει ένα τεράστιο κοινοβουλευτικό έργο , που βέβαια δεν προβλήθηκε ποτέ, αντίθετα συκοφαντήθηκε και διαπομπεύτηκε, ήταν το έργο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΜεΡΑ25. Με κάθε τρόπο και μέσο και χωρίς να καθορίζει την στήριξη του από πολιτικές, ιδεολογικές σχέσεις και κομματικές συνάφειες, στήριζε και μετέφερε την φωνή των κινημάτων στην Βουλή, γιατί δεν νοείται Αριστερό Κόμμα να μην είναι ανοιχτό στην στήριξη των Αγώνων. Ήταν ιμάντας μεταφοράς, προβολής, ανάδειξης και υπεράσπισης του αγώνα τους σε όλα τα επίπεδα , ασπίδα και δόρυ δίπλα σ’ αυτά, για εργασιακά, κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, για το περιβάλλον κ. α., σε μια διαρκή αποκάλυψη του ρόλου οικονομικών και επιχειρηματικών συμφερόντων, που πάντα κατονόμαζε και των διαπλοκών τους με την πολιτική και την κυβερνητική εξουσία. Το τίμημα ήταν ο πλήρης και απροσχημάτιστος αποκλεισμός του από τα Μ.Μ.Ε. (βλέπε απόφαση αποκλεισμού από MEGA), SKY και πολλών άλλων, πρόστιμα επειδή μοίραζε προεκλογικά φυλλάδια από τον έτερο Καππαδόκη της “Οικογένειας” Δήμαρχο κ. Μπακογιάννη, ιδιαίτερα μετά το ποσοστό των εκλογών του Μαΐου, που αντιμετωπίζεται σαν να μην υπάρχει καν σαν κόμμα.

Μπορεί κανείς να έχει τις απόψεις του ή τις διαφωνίες του σε επιμέρους ζητήματα της πολιτικής του,, όμως ανταποκρίθηκε θετικά στην ανάγκη της συνεργασίας και με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που στις σημερινές συνθήκες η συνεργασία αυτή κατα την γνώμη μου είναι περισσότερο αναγκαία από κάθε άλλη φορά.

Αυτό το έργο και το Κοινό Πλαίσιο Συμφωνίας με τη ΛΑ.Ε και άλλες δυνάμεις, διαμόρφωσε τις συνθήκες της κοινής εκλογικής καθόδου για να συνεχίσει να αποτελεί την φωνή των κινημάτων μέσα στο κοινοβούλιο και να αρθρώνει έναν δυναμικό και φιλολαϊκό αντιπολιτευτικό λόγο απέναντι στην ισχυρή κυβέρνηση της Ν.Δ. που αν ψηφιστεί και εκλεγεί, θα κάνουν κατά 8 τουλάχιστον έδρες λιγότερο ισχυρή την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που υπηρετεί και αντίστροφα κατά 8 βουλευτές ισχυρότερα τη φωνή των κινημάτων μέσα στη Βουλή (είναι οι κλεμμένες έδρες από τον εκλογικό νόμο που δίνονται στο πρώτο κόμμα από τα κόμματα που δεν πιάνουν το όριο του 3 %, για να μπουν στη βουλή).

Εκείνο που μπορούμε να δούμε τώρα, στις λίγες μέρες που έμειναν μέχρι τις εκλογές, είναι πως θα κερδίσει το ενωτικό εγχείρημα αυτής της συνεργασίας αλλά και τι θα κάνουμε και πέρα από αυτές, για την ενότητα της Αριστεράς σαν αναγκαία συνθήκη μπροστά σε όλα όσα εξαγγέλλονται από τη Ν.Δ. με την αλαζονεία που χαρακτηρίζει τα στελέχη της, χωρίς προσχήματα πλέον και αποθρασυμένοι απ’ το αποτέλεσμα.

Τα μαχητικά κόμματα της Αριστεράς, ακόμα και με τις διαφορές τους, (γιατί κανένα κόμμα δεν κατέχει “εξ αποκαλύψεως” την αλήθεια), είναι η απαντοχή των ταπεινών, των δυνάμεων της εργασίας και των κοινωνικών κινημάτων. Δεν είναι κατασκευάσματα οικονομικών συμφερόντων και του πολιτικού μάρκετινγκ μέσα από τα κανάλια τους. Είναι δημιουργήματα του λαού μας για να υπερασπίζονται τα συμφέροντά του, είναι “τέκνα της ανάγκης και ώριμα τέκνα της οργής” Κ. Βάρναλης.