Η μεγάλη υποχρέωση της Αριστεράς σήμερα
του Νίκου Βρυώνη*
Τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης με την νομοθέτηση εν μέσω πανδημίας για κρίσιμους τομείς της κοινωνίας είναι άκρως ανησυχητικά για την επόμενη ημέρα της κοινωνίας.
Τα νομοσχέδια για το Περιβάλλον, την Παιδεία, τα Εργασιακά, οι πολιτικές που ακολουθεί στην Υγεία και η πολιτική απέναντι στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα δείχνουν μια “επανεκκίνηση” της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής στην χώρα μας πολύ αρνητική για την πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα. Εάν σε αυτά προσθέσουμε τον εναγκαλισμό με τα συστημικά ΜΜΕ, την εκκλησία και ότι ιδεολογικά συντηρητικό κυκλοφορεί στη δημόσια σφαίρα το μέλλον της ζωής των πολιτών προοιωνίζεται δυσοίωνο.
Η πολιτική πρακτική της κυβέρνησης κινείται στα πλαίσια ενός οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και ενός πατερναλιστικού μοντέλου πολιτικής και επικοινωνιακής πρακτικής. Οικονομικός νεοφιλελευθερισμός όπου όλες οι σχέσεις, υγεία, παιδεία, εργασιακά, περιβάλλον, δικαιώματα, προσεγγίζονται με βάση το οικονομικό αποτέλεσμα που παράγουν μέσα στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Πατερναλισμός, όπου με το πρόσχημα την υγειονομική και οικονομική φροντίδα και προστασία, έχει ως στόχο τον έλεγχο, την κυριαρχία, την υποταγή των πολιτών στην μοναδική Αρχή, την κυβερνητική. Υπακοή στην μια και μοναδική Αρχή που ξέρει και νοιάζεται, που έχει το προνόμιο του παντογνώστη και η όποια αμφισβήτηση της αυτόματα χαρακτηρίζεται ως αμφισβήτηση του ”πατέρα προστάτη” που επισύρει την επίπληξη και την τιμωρία.
Ο συνδυασμός αυτός του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και του πατερναλισμού δημιουργεί ένα μοντέλο επικίνδυνο για την κοινωνία. Είναι ένα μοντέλο με βασικά χαρακτηριστικά τον ιδεολογικό και πολιτικό συντηρητισμό και αυταρχισμό, την διάλυση οτιδήποτε θεωρείται κοινωνικό, συλλογικό, δικαιωματικό, την περαιτέρω εμπορευματοποίηση όλου του δημόσιου χώρου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό το μοντέλο πολιτικής συμπληρώνεται με μια επιδοματική λογική (αν και όσο το επιτρέπει η νεοφιλελεύθερη ΕΕ) όπου η κυβέρνηση, ως καλός και στοργικός πατέρας κηδεμόνας, θα μοιράζει ένα χαρτζιλίκι. (αρκεί να συμπεριφέρονται οι πολίτες ως καλά και υπάκουα παιδιά).Νεοφιλελευθερισμός, επιδοματική λογική και πολτικοιδεολογικός πατερναλισμός είναι το τρίπτυχο της πολιτικής και οικονομικής ελίτ , για να διαχειριστεί την ανεργία , την φτώχεια και συνολικά την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Αυτό φαίνεται να είναι το μοντέλο που επέλεξε η κυβέρνηση για να ξεπεράσει την κρίση που δημιούργησε στο σύστημα η πανδημία του κορωνοιού.
Σε μια κοινωνία που ταλαιπωρήθηκε και συνεχίζει να ταλαιπωρείται από την δεκαετή εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών , θα γίνει προσπάθεια να φορτωθεί το μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού και πάλι στις πλάτες των πολιτών, εις βάρος των δικαιωμάτων και της ζωής τους συνολικά. Είναι ένα μοντέλο που επενδύει στην κούραση, την απογοήτευση, την ανασφάλεια και τον φόβο των πολιτών για το προσωπικό , το οικογενειακό και κοινωνικό παρόν και μέλλον.
Αν έχουν και έτσι τα πράγματα, αν όντως η μετά κορωνοιό εποχή δεν θα έχει καμία σχέση με την προ κορωνοίο εποχή σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, προκύπτουν πολιτικές προτεραιότητες και υποχρεώσεις ειδικά για τις πολιτικές δυνάμεις που προσδοκούν να αμφισβητήσουν να βάλουν εμπόδια και να θέσουν τις βάσεις ανατροπής αυτού του μοντέλου που πάει να παγιωθεί. Είναι δεδομένο ότι οι πολιτικοί στόχοι και οι προτεραιότητες μιας πολιτικής δύναμης πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την πολιτική κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, την κατάσταση των πολιτών σε επίπεδο πολιτικής συνείδησης, ψυχολογίας και άμεσων πραγματικών αναγκών
Με βάση τα παραπάνω η σημερινή μεγάλη υποχρέωση, όλων των αριστερών, αλλά και των αντιμνημονιακών προοδευτικών δυνάμεων, δικαιωματικών κινημάτων, στην επίθεση αυτή, και στην προσπάθεια να στηθεί ένα τέτοιο άκρως συντηρητικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο πρέπει να είναι η συσπείρωση τους, η εξεύρεση των κοινών τόπων, ώστε όλες οι μαζί, κρατώντας τον πλούτο των ιδεολογικών και πολιτικών τους αναφορών και διαφορών, να κινητοποιήσουν όσο το δυνατό περισσοτέρους πολίτες και κοινωνικές δυνάμεις. Έχουν υποχρέωση να δημιουργήσουν ένα κοινωνικό και κοινό πολιτικό μέτωπο αποτελεσματικής προάσπισης και διεκδίκησης των αυτονόητων. Πριν είναι πολύ αργά. Ο χρόνος δεν αποτελεί σύμμαχος για όλες αυτές τις δυνάμεις , η επίθεση εν μέσω υγειονομικής κρίσης έχει ξεκινήσει, το συντηρητικό αυτό μοντέλο χτίζεται ιδεολογικά οικονομικά και πολιτικά κάθε μέρα, και πάει να στηθεί με γερά θεμέλια. Οι εγωκεντρισμοί, οι αυτοικανοποιούμενες προφητείες, πολιτικές και ιδεολογικές καθαρότητες , που δεν ενδιαφέρουν κανέναν πλην αυτών που τις εκφράζουν, η κατοχή της αυθεντίας και της αλήθειας, σίγουρα δεν αποτελούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την συσπείρωση και την ενότητα αυτών των δυνάμεων.
Η υπεράσπιση και η διεκδίκηση για Δημόσια Υγεία, Παιδεία, η προάσπιση της Εργασίας ,του Περιβάλλοντος και των Δικαιωμάτων μπορούν να είναι το πλαίσιο, οι συμφωνημένοι χώροι, για όλους όσους θέλουν να αντισταθούν στο σκοτεινό μέλλον που ετοιμάζουν, για να αποτελέσουν χρήσιμη δύναμη για το σήμερα και το αύριο της ζωής των πολιτών και της κοινωνίας. Οι χώροι αυτοί και η υπεράσπισή τους μπορούν να αποτελέσουν τη βάση αμφισβήτησης και ρήξης συνολικά με το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο και το υπάρχον νεοφιλελεύθερο ευρωσύστημα. Οι ευθύνες των πολιτικών κομμάτων (ιδιαίτερα της Αριστεράς), των οργανώσεων , των κινημάτων και των πολιτικών είναι εδώ και μεγάλες και πρέπει να τις αναλάβουν, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, και θα κριθούν από τους πολίτες ανάλογα με την στάση τους απέναντι σε αυτήν την αναγκαιότητα.
*Ο Νίκος Βρυώνης είναι μέλος της ΚΕ του Αριστερού Ρεύματος
