Ανυπόταχτες Γειτονιές Δάφνης Υμηττού
79 χρόνια από την θυσία των τριών ΕΠΟΝΙΤΩΝ στο “Κάστρο του Υμηττού”
Και πέρασαν 79 χρόνια, από τότε. Παρασκευή και τότε, στις 28 τ Απρίλη του 1944. Στη μνήμη τους, στη θυσία τους.
Για μια χώρα ελεύθερη. Για μια χώρα χωρίς μνημόνια και υποχρεώσεις απ αυτά που φτάνουν ως το 2060.
Για μια χώρα, χωρίς φτώχεια, χωρίς πλειστηριασμούς της λαϊκής ακίνητης περιουσίας, για μια χώρα χωρίς καταστολή, για μια χώρα που ισότιμα εντάσσει τους πρόσφυγες και μετανάστες, στην κοινωνία της, που προστατεύει, ενσωματώνει τους ανάπηρους, τις ευάλωτες ομάδες, που αναδεικνύει κι επιλύει τα ζητήματα των ΛΟΑΤΚΙ, που παίρνει αληθινά μέτρα ενάντια στη μάστιγα των ναρκωτικών. Που δεν αφήνει τα παιδιά της, να τα τρώνε οι μεγαλέμποροι. Που δε στέλνει τα παιδιά της να δολοφονούνται στα ΤΕΜΠΗ. Που θέλει παιδιά μορφωμένα κι όχι αποκλειστικά με μονομερή εξειδίκευση.
Που θέλει σχολεία ανοιχτά στην κοινωνία.
Που θέλει τη Δημόσια Υγεία, τη Δημόσια Παιδεία πρωτοστάτη.
Που θέλει την Υγεία, την Παιδεία, το Ρεύμα, το Νερό να μην είναι εμπορεύσιμα, ν ανήκουν στον ΛΑΟ.
Ακολουθεί απόσπασμα άρθρου από τον Ημεροδρόμο 1η δημοσίευση Απρίλης 2018 του Ανδρέα Δενεζάκη
ΠΗΓΕΣ:
- ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, τόμος 4α, σελ. 176 – 178
- Ο ΕΛΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, Ορέστη Μακρή, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1985, σελ. 67 – 68
- ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 29.4.1998, σελ. 3, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, ΕΝΘΕΤΟ «7 Μέρες Μαζί» – ΙΣΤΟΡΙΑ 26-27 Απρίλη 2003, σελ. 12
- ΕΙΣΦΟΡΑ στο χρονικό της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης στην Αθήνα, Σπύρου Α. Κωτσάκη (Νέστορα), εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1986
Κατά τις 10.00 το πρωί 200 ταγματασφαλίτες και Γερμανοί, μετά από προδοσία, κύκλωσαν το σπιτάκι και όλο το οικοδομικό τετράγωνο.
Οταν ξημέρωσε η 28η του μηνός, η γειτονιά γέμισε από Γερμανούς στρατιώτες και τσολιάδες. Κάποιος είχε ειδοποιήσει τις κατοχικές δυνάμεις και οι επικεφαλής τους δεν έχασαν καιρό. Αφού περικύκλωσαν όλο το οικοδομικό τετράγωνο. Οι γερμανοτσολιάδες του Μαργαρίτη κάλεσαν τους ΕΛΑΣίτες να παραδοθούν διαφορετικά, θα έβαζαν φωτιά στην αποθήκη.
Η απάντηση των τριών παλικαριών ήταν ακαριαία. Όχι μόνο δεν παραδόθηκαν, αλλά ξεκίνησαν μια λυσσαλέα μάχη ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις, μην αφήνοντας κανένα να προσεγγίσει ούτε την είσοδο του μικρού σπιτιού, κρατώντας τους επιδρομείς σε απόσταση 500 μέτρων.
Οι ταγματασφαλίτες ζήτησαν ενισχύσεις από τους Γερμανούς της φρουράς του Μαλτσινιώτη. Σε λίγο φτάνουν ενισχύσεις με πολυβόλα, όλμους και ένα αντιαρματικό που τα ’στησαν απέναντι με στόχο το κυκλωμένο σπιτάκι, ενώ άλλες δυνάμεις τους έπιασαν το μετερίζι της Δεξαμενής και τους γύρω λόφους για να προστατέψουν τα νώτα τους, αφού η μάχη συνεχιζόταν ως το μεσημέρι. Άνιση μάχη. Κατά τις 12.30΄ τα πολεμοφόδια των ΕΠΟΝιτών τελείωναν.
Ο Κώστας Φολτόπουλος είχε ανέβει στο πατάρι, για να επιβλέπει την κατάσταση από το πάνω παράθυρο. Οι άλλοι δύο βρίσκονταν κάτω. Ο οπλισμός του ΕΛΑΣ δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να πέσει στα χέρια του εχθρού. Ετσι, ο ένας καταστρέφει τον οπλισμό κι ο άλλος μένει μόνος να αντιπαλεύει τους φασίστες. Πρώτος φαίνεται ότι έπεσε ο Θάνος Κιοκμενίδης.
Μετά από λίγο μια ριπή χτυπάει στο κεφάλι και σκοτώνει τον Κώστα Φολτόπουλο. Ο Αυγέρης, μόνος πια, υπερασπίζεται το σπίτι ανυποχώρητα, για ώρες. Οι επιδρομείς επωφελούμενοι από το αραίωμα των πυρών των αμυνόμενων πλησίασαν, έριξαν μέσα καπνογόνα και έβαλαν φωτιά.
Το σπίτι άρχισε να τυλίγεται στις φλόγες. Ο Δημήτρης Αυγέρης, πνιγμένος από τα καπνογόνα και χωρίς άλλες σφαίρες, επιχειρεί έξοδο φωνάζοντας: «Ζήτω το ΕΑΜ! Ζήτω ο ΕΛΑΣ! Σας νικήσαμε τέρατα!»
Βροχή οι σφαίρες έπεσαν πάνω του. Σωριάζεται κάτω και πριν πεθάνει πρόλαβε να πετάξει μακριά το όπλο του «για να μη πέσει στα βρώμικα χέρια των προδοτών».
Εισβάλλοντας στη μικρή αποθήκη για να μαζέψουν τα πτώματα των «ηττημένων ανταρτών», οι Γερμανοί περίμεναν να βρουν όλη τη διμοιρία του ΕΛΑΣ, δεκάδες άνδρες. Δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν έβγαλαν έξω στο πεζοδρόμιο τα σώματα του Κώστα και του Θάνου. Ντροπιασμένοι ανακάλυψαν πως είχαν νικηθεί από τρία παιδιά.
Πέντε ώρες κράτησε το σπιτάκι – κάστρο του Υμηττού και το κρατούσαν τρεις ΕΠΟΝίτες, τρία παλικάρια του ΕΛΑΣ Αθήνας, αποδεικνύοντας ότι τα κάστρα δεν τα κάνουν οι πέτρες. Τα κάνουν τα παλικάρια που τα υπερασπίζονται με τη λεβεντιά τους…
Ο λαός της Γούβας και του Υμηττού τίμησε, όπως άρμοζε σε ήρωες, τα τρία παλικάρια, έκανε το καμένο και χιλιοτρυπημένο από το αντιαρματικό και τα πολυβόλα σπιτάκι τόπο προσκυνήματος και το ονόμασε «Κάστρο» και «Φρούριο Ηρώων». Οι γύρω τοίχοι, μέσα και έξω, γέμισαν επιγραφές: «Μην αγγίζετε το χώμα όπου έπεσαν οι ήρωές μας. ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ», «Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών ηρώων του Υμηττού, γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου κι ορκίσου εκδίκηση», «Τιμή και Δόξα στους ήρωες: ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ», «Εδώ μέσα έπεσαν ηρωικά οι Δ. Αυγέρης, Κ. Φολτόπουλος, Θ. Κιοκμενίδης – ΕΠΟΝ».
Την Πρωτομαγιά συντάχτηκε Ημερήσια Διαταγή του Α΄ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ για το Κάστρο του Υμηττού. Απόσπασμά της καταχωρήθηκε στον παράνομο Τύπο και περισώθηκε:
«…Ούτω ο διμοιρίτης Αυγέρης Δημήτριος και οι μαχηταί Φολτόπουλος Κωνσταντίνος και Κιοκμενίδης Αθανάσιος, την 28.04.1944, εκεί, εις τον οικίσκον του Υμηττού , έστησαν λαμπρόν ηρώον δόξης… Το ολοκαύτωμα των αξίων και υπερόχων αυτών μαχητών του ΕΛΑΣ των Αθηνών, πυρσός πατριωτισμού, πυρπολεί τας ψυχάς μας τας ημέρας αυτάς… Αιωνία η μνήμη των τριών ανδρείων…».
