Καυτές πολιτικές ιστορίες… (του Τάσου Κανταρά)

……….το κουδούνι χτυπούσε επίμονα.

Ήταν η κυρά Πολυτίμη από δίπλα.

“Τι έγινε καλέ” τη ρωτάω.

“Τάσο κλείνουν οι κάλπες σε λίγο” μου λέει, “σε πήρε ο ύπνος και ανησύχησα”.

“Ωχ αμάν τι κακό είναι αυτό, θα ρίξω έξω και τις δημοσκοπήσεις, πουθενά και σε καμία δε δήλωσα αποχή” σκέφτηκα.

Ντύθηκα γρήγορα, πήρα στα χέρια το καινούριο μου ανοιξιάτικο σακάκι, έψαξα την ταυτότητα μου πουθενά, τι να την κάνω κι αυτή βέβαια ληγμένη εδώ και χρόνια είναι, πήρα τελικά το δίπλωμα φρέσκο φρέσκο, αν και έκαναν έξι μήνες να μου το ανανεώσουν, δόξα το θεό είπα, ο φίλος μου ο δάσκαλος έκανε δύο χρόνια να πάρει τη σύνταξη, έβαλα τα παπούτσια μου και πήρα την ανηφόρα.

Ούτε τα μαλλιά μου δεν πρόλαβα να χτενίσω, είχα αμελήσει είναι αλήθεια τον εαυτό μου από τη στιγμή που η Ιρίνα Αλεξαντρόβα κατέβηκε στη Β3 Αθηνών για να στηρίξει τον Στρατούλη και τον Ήσυχο! Για την Τσίχλη στην Α’ Αθήνας τα είχε τακτοποιήσει όλα στο Παγκράτι(Α’ Αθήνας), όσο διατηρούσε εκεί το κατάστημα πλεκτικής και χειροτεχνίας.

Ο Πάντσο με πήρε από πίσω. Γαβ, βάρ, γαβ, βαρ γαβ, βάρ και πάει λέγοντας.

“Άσε ρε το ψηστήρι για τον Βαρουφάκη και γύρνα πίσω να φυλάς το σπίτι, ένα ψήφο θα ρίξω και θα γυρίσω, εκλογική συνεργασία κάναμε δεν προγραμματίσαμε την επανάσταση”, του είπα.

Ίσα που πρόλαβα να μπω στο εκλογικό τμήμα και ο δικαστικός να κλείσει την πόρτα πίσω μου.

“Τελευταίος μου λέει και κλείσαμε “.

Ένας τύπος της εφορευτικής, μου έδωσε το πάκο με τα ψηφοδέλτια. Βλέπω πάνω πάνω το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ.

“Ώπα λέω τι γίνεται εδώ, κουκουές αυτός της εφορευτικής; Κουκουέδες στο χωριό μου δεν έχει από τότε που έφυγε το Κανταραίϊκο, μένοντας πιστό στη Ρωσία από την εποχή που ο Κολοκοτρώνης με τον Καποδίστρια ίδρυσαν το ρωσικό κόμμα.

Κι αυτοί που πήγαν μετά, είναι κάτι παλιοί πασόκοι που θέλησαν να σώσουν τη ψυχή τους, όπως εκείνοι οι γέροι που στα βαθιά γεράματα, αφού έχουν κάνει του κόσμου τις αμαρτίες πιάνουν μόνιμο στασίδι στην εκκλησία.

Τρόμαξα όπως ο Ζουράρις παλιότερα, που όταν του βάλανε το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ πάνω πάνω, σκέφτηκε μήπως είναι “θεϊκό σημάδι”.

“Όχι ρε π#@@@@ μου ξανά μανά κκε” μουρμούρισα.

Βλέπω καλύτερα, ήταν το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ!

“Ε λάθος θα έγινε, εδώ είναι Χαλκιδική” είπα μέσα μου.

Σήκωσα το παραβάν να διαμαρτυρηθώ.

Τώρα πρόσεξα καλύτερα, πως ο άνθρωπος της εφορευτικής επιτροπής ήταν ο Μήτσος ο Κουτσούμπας.

Ευγενικά του επεσήμανα το λάθος.

“Αυτό έχουμε αυτό δίνουμε” μου είπε ορθά κοφτά.

Μπήκα προβληματισμένος ξανά στο παραβάν.

Τσακνής της ΕΡΤ επί ΣΥΡΙΖΑ, Ρούσης, είπα να τηλεφωνήσω στον φίλο μου τον Κλεάνθη τον Γρίβα, άστο είπα άνευ σημασίας αυτό, στο παρακάτω όνομα όμως “ώπα είπα τι ναι πάλι τούτο”;

Ξηροτύρη Αικατερινάρη;

Πιάσαμε τα μνημόνια από το κεφάλι!

Σχεδόν γκρέμισα το παραβάν εκνευρισμένος.

“Δώστε μου το άλλο με τον Σαβάλας ρε κοπρόσκυλα” ούρλιαξα. Πήρα μόνος μου από το τραπέζι το “Μέρα 25- Συμμαχία για τη Ρήξη”, θυμήθηκα τη γιαγιά μου τη Φωτεινή που ο τεατζής επί χούντας της έδωσε μόνο το ΝΑΙ, αυτή του είπε “σε μένα ρε που ο γιός μου είναι εξορία;”, του το έσπρωξε προς το μέρος του, πήρε μόνη της το ΟΧΙ και του είπε “το άλλο να το βάλεις εκεί που ξέρεις”.

“Ίσα που το έριξα στην κάλπη άνοιξε η πόρτα και μπουκάρανε μέσα 10 εταιρείες δημοσκοπήσεων”.

“Επιτέλους τελειώσατε, εσάς περιμένουμε για τα exit polls” μου είπανε. “Όλοι σε είχανε καταγραμμένο στην αποχή μέχρι τώρα”, μου σφύριξε με τρόπο ο Μαύρος της MRB!

Την όμορφη κοπέλα με το μικρόφωνο της ΕΡΤ, αν και μεταμφιεσμένη την αναγνώρισα από την διαπεραστική ματιά της, ήταν η Ιρίνα Αλεξαντρόβα.

Θα βρήκε καμία παλιά ταυτότητα της Λιάνας Κανέλλη σκέφτηκα, τότε που η Λιάνα ήταν παρατρεχάμενη του Καραμανλή πριν το γυρίσει στον κομμουνισμό.

“Πως πήγε ο Στρατούλης με τον Ήσυχο” τη ρώτησα.

“Όλα καλά” μου είπε χαμηλόφωνα.

“Να πάρεις και τον Βλαδίμηρο να τον ενημερώσεις, πέστου επί τη ευκαιρία πως η Ξηροτύρη πήγε με τον Κουτσούμπα για να ησυχάσει”, της είπα.

“Για τα στατιστικά και την ιστορία, δηλώστε μας παρακαλώ τι ψηφίσατε”, ρώτησε με δυνατή φωνή τώρα.

Έπρεπε να κάνει και τη δημοσιογραφική της δουλειά.

Ίσιαξα το σακάκι, απαλά πέρασε το χέρι μου από τα μούσι, δεν ξέρω αν το έκανα βλέποντας τις κάμερες να με σημαδεύουν ή για τα ωραία μάτια της Αλεξαντρόβα.

“Ταλαντεύτηκα ανάμεσα στη Ξηροτύρη και τον Γιώργο Γεράκη. Τελικά το έριξα στον φίλο μου τον Γεράκη, υποψήφιο του “Μέρα 25- Συμμαχία για τη Ρήξη”, σύντροφό από τα παλιά, προερχόμενο από το ΚΚΕ όταν αυτό ακόμα δεν είχε αρχίσει τις πορείες από τη Ρωσική προς την Αμερικανική πρεσβεία, αλλά μόνο προς την αμερικανική πήγαινε”.

Μ’ έκλεισε το μάτι με πολλαπλά υπονοούμενα!

“Έγραψες” μου είπε!