Σε αντίθεση με την λαϊκή βούληση, το ΣΤΕ, το επιστημονικό συμβούλιο της βουλής, τους κοινωνικούς φορείς, τους εργαζομένους, τα συνδικάτα, την αντιπολίτευση (έστω και υποκριτικά), την τοπική αυτοδιοίκηση, η κυβέρνηση προχωράει εσπευσμένα στην ιδιωτικοποίηση του νερού.
Μετά την δολοφονία των Τεμπών κινείται σύμφωνα με το δόγμα του σοκ αξιοποιώντας την καταστροφή, προς όφελος των ολιγαρχών που εκπροσωπεί.
Αντί η κυβέρνηση (και οι προηγούμενες) να λογοδοτήσει για το έγκλημα των Τεμπών ως αποτέλεσμα της διάλυσης και ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων, βγαίνει επιθετικά με το σύνθημα να τελειώνουμε με αυτό το κράτος, για να παραδώσει για εκμετάλλευση ότι έχει απομείνει από τα κοινωνικά αγαθά.
Σε μια περίοδο που σε όλο τον κόσμο επανακρατικοποιούν το νερό γιατί οι ίδιοι οι θιασώτες της εμπορευματοποίησής του είδαν τα τραγικά αποτελέσματα της – ακριβό, κακής ποιότητας, επικίνδυνο για την υγεία, διάλυση των δικτύων, προβλήματα υδροδότησης – εδώ η κυβέρνηση συνεχίζοντας το δρόμο που έστρωσαν μαζί Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να κάνει πράξη την παραχώρησή του σε ιδιωτικές εταιρείες.
Όταν θέλουν να εμπορευθούν κάτι, πρώτα το, απαξιώνουν το διαλύουν και μετά το δίνουν στα κοράκια.
Το αστείο, είναι ότι όσο και να έχουν προσπαθήσει με το νερό, η πραγματικότητα είναι ότι ακόμα είναι φθηνό και ποιοτικό. Ένα αγαθό και μια πηγή πλούτου που έχουμε φτιάξει και συντηρήσει εμείς, προσπαθούν να το δώσουν στα χέρια των φίλων τους κερδοσκόπων οι οποίοι θα το στρέψουν εναντίον μας ως όπλο.
Οι θιασώτες του Νόμου και της Τάξης, που επικαλούνται προσχηματικά την δικαιοσύνη, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, ακόμα και την απόφαση του ΣΤΕ, ότι το νερό είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό, ανθρώπινο δικαίωμα και όχι εμπορικό προϊόν και όχι μόνο δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, αλλά πρέπει να απεγκλωβιστεί και από το Υπερταμείο.
Γιατί Νόμος για αυτούς, είναι το δίκιο της μαφίας, των οικονομικών ισχυρών αφεντικών τους, και τάξη είναι η καταστολή κάθε διαμαρτυρίας και αντίδρασης σε αυτό το άδικο, απάνθρωπο και σάπιο σύστημα και η περιφρούρηση της διαδικασίας φτωχοποίησης και περιθωριοποίησης των μαζών που πλήττονται από τις επιλογές τους.
Όσοι έχουν ακόμα την άποψη ότι το νερό πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί ας κάνουν τον κόπο να δουν και την ταινία “ακόμα και η βροχή” που αναφέρεται στη Βολιβία του 2000 και στις εξεγέρσεις στην Κοτσαμπάμπα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού
Τάσος Μαυρόπουλος
μέλος του Π.Σ. της ΛΑΕ-ΑΑ
