Συνέντευξη Μητσοτάκη για τις υποκλοπές: Ξέπλυμα του παρακράτους Μαξίμου
Όσο κι αν προσπάθησε ο Μητσοτάκης να βγει από το κάδρο των ευθυνών στην υπόθεση των παρακολουθήσεων, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Όχι απλά βρίσκεται στο κάδρο, αλλά είναι στο κέντρο του παρακρατικού μηχανισμού που είχε στηθεί στο Μαξίμου.
Η ασύδοτη επιδίωξη του Μαξίμου να ελέγξει τα πάντα, χρησιμοποιώντας την ΕΥΠ, ακόμη και ιδιωτικά λογισμικά παρακολούθησης, αναμενόμενα φέρνει την κυβέρνηση σε αντιπαράθεση με όσους παρακολουθούσε.
Η απόπειρα να φανεί ότι συγκρούεται με τον ολιγάρχη Μαρινάκη, μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει. Η προσπάθεια του συστήματος Μητσοτάκη, να ελέγξει τις πολιτικές εξελίξεις και ταυτόχρονα να διαμορφώσει το μοίρασμα της «επιχειρηματικής πίτας» μέσα από ένα εκτεταμένο δίκτυο υποκλοπών, μπορεί να το φέρνει συγκυριακά σε αντιπαράθεση με ένα από τα βασικά στηρίγματα του στα ΜΜΕ και την ολιγαρχία, όμως αυτές οι παλατιανές συγκρούσεις δεν έχουν καμία σχέση με την ουσία της ταξικής αντιλαϊκής και αυταρχικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πάνω σε αυτό το σύστημα εξουσίας ολιγαρχών έχει στηρίξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη την εξουσία της.
Την ίδια στιγμή, τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι ελευθερίες καταλύονται βάναυσα. Η κυβέρνηση υπερασπίζεται τις σκοτεινές πρακτικές της, οι παρακολουθήσεις κανονικοποιούνται, ακόμη κι όταν γίνονται τόσο εκτεταμένα και με τη χρήση παράνομων λογισμικών.
Απέναντι σε αυτό το νοσηρό σκηνικό, που στον πυρήνα του έχει τον αποκλεισμό του λαού και των συμφερόντων του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας από την πολιτική σκηνή, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στάσεις όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η «χαμηλής έντασης» αντιπολίτευση, στην λογική του ώριμου φρούτου και της αναμονής φθοράς του Μητσοτάκη, καταλήγει να συμβάλλει στην σταθεροποίηση της ταξικής πολιτικής Μητσοτάκη, καθώς δεν μπορεί, ούτε στα λόγια, να προβάλλει εναλλακτική πολιτική για τα λαϊκά συμφέροντα.
Είναι αναγκαίο η αριστερά και το λαϊκό κίνημα να σηκώσουν το γάντι που έριξε ο Μητσοτάκης στον Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε θέλει, ούτε μπορεί. Ταυτόχρονα, είναι εμφανές από τις εξελίξεις των τελευταίων τριών μηνών ότι η υποτίμηση του τεράστιου ζητήματος του παρακράτους των εκτεταμένων υποκλοπών από την αριστερά και το λαϊκό κίνημα, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα και να διασφαλίσει τις ελευθερίες.
Μόνο η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα, η κινηματική δράση του κόσμου της δουλειάς και της νεολαίας, είναι ο δρόμος για να βγούμε από το νοσηρό κλίμα του αυταρχισμού και των ανεξέλεγκτων παρακολουθήσεων. Η αριστερά πρέπει να πρωτοστατήσει και να οργανώσει τη λαϊκή κινητοποίηση. Με μαζικούς εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες, μπορεί να ανατραπεί η πολιτική της φτώχειας, του πολέμου, της ακρίβειας, των υποκλοπών και της καταστολής, και να κερδηθούν νίκες, κατακτήσεις και ελευθερίες για τον κόσμο της δουλειάς.
Η απεργία της 9ης Νοέμβρη οφείλει να σηματοδοτήσει την αφετηρία της λαϊκής αντεπίθεσης και η συνέχεια της οφείλει να δοθεί στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, της εξέγερσης που άφησε την στάμπα της πάλης του λαού για ψωμί, παιδεία, για ελευθερίες, ενάντια στο διαρκές φάσμα του παρακράτους και της καταπίεσης.
Αθήνα 8.11.2022
