Η εκπόρνευση των παιδιών είναι η κορωνίδα της κοινωνικής αγριότητας και υποκρισίας
Της Δέσποινας Σπανού
Το τελευταίο διάστημα η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί άναυδη την υπόθεση βιασμού και εκπόρνευσης της 12χρονης στο Κολωνό από γνωστό κάτοικο της περιοχής, στέλεχος της Ν.Δ., επίτροπο της Εκκλησίας, με ισχυρούς δεσμούς με κυβερνητικά στελέχη και με την ιεραρχία, από άτομο δηλαδή υπεράνω πάσης υποψίας.
Το ερώτημα είναι αν όντως σαν γεγονός είναι πρωτάκουστο και εάν προκάλεσε πραγματική έκπληξη. Δυστυχώς όχι.
Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι γνωστότατο φαινόμενο, συμβαίνει σε οικογένειες, σε κλειστούς χώρους, στην Εκκλησία. Ποιός δεν θυμάται το τεράστιο σκάνδαλο στην Καθολική Εκκλησία με την εκμετάλλευση παιδιών που φοιτούσαν σε σχολεία της από υψηλόβαθμους ιερωμένους; Ο αριθμός των κακοποιημένων παιδιών σύμφωνα με την έκθεση που έγινε ήταν 330.000, αλλά δυστυχώς γι’ αυτό ελάχιστοι ιερείς τιμωρήθηκαν. Ο Πάπας αρκέστηκε σε μία δημόσια συγγνώμη, λες και η συγγνώμη μπορεί να καλύψει ένα τέτοιο έγκλημα.
Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει μία σχέση εξουσίας δυνατού προς τον αδύνατο, είτε στην οικογένεια, είτε στα σχολεία, είτε στο γενικότερο περιβάλλον. Όσο πιο ψηλά βρίσκεται ο θύτης, τόσο πιο δύσκολα ανακαλύπτεται και τιμωρείται. Τελευταίο παράδειγμα ο επιφανής πολίτης των Ιωαννίνων, στέλεχος της Ν.Δ., που καταγγέλθηκε από την κόρη του ότι την κακοποιούσε σεξουαλικά όταν ήταν μικρή, όπως είχε κακοποιήσει και άλλα παιδιά. Παρ’ ότι όμως καταδικάστηκε ο πατέρας με ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου, εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος λόγω ανασταλτικού αποτελέσματος της έφεσης. Αν είναι δυνατόν!!!
Αν όμως η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι έγκλημα, η εκπόρνευση παιδιών είναι η κορωνίδα της κοινωνικής αγριότητας. Το θέμα δεν είναι καινούργιο. Ισχύει από αιώνες σε όλες τις χώρες, σε κάποιες μάλιστα τείνει με την προτροπή του κράτους να είναι κοινωνική νόρμα, π.χ. Ταϋλάνδη. Κοινή βάση και αιτία για όλα αυτά η φτώχεια. Υπάρχει φωτογραφία παιδικής πόρνης από το 1871 στην Αγγλία, ηλικίας 10-11 ετών (Μαίρη Σίμπσον), η οποία σύμφωνα με το σχόλιο εκπορνευόταν από τα οκτώ της χρόνια.
Σήμερα που η οικονομική κρίση οξύνεται, η φτώχεια και η μετανάστευση εξαπλώνονται, το φαινόμενο αυτό εξαπλώνεται επίσης. Ο όρος παιδική πορνεία δεν είναι σωστός, διότι η πορνεία προϋποθέτει και συναίνεση σε ένα βαθμό. Τα παιδιά που εκπορνεύονται, εξαναγκάζονται στην πορνεία από άλλους, οι οποίοι κερδίζουν και τα χρήματα, όπως στην περίπτωση της 12χρονης, ο Μίχος.
Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας ψήφισε το 1999 την 182 Σύμβαση, η οποία αναφέρει ότι «η χρήση, η προμήθεια, ή η προσφορά ενός παιδιού για πορνεία είναι μία από της χειρότερες μορφές παιδικής εργασίας». Η Σύμβαση που είχε τον ταχύτερο ρυθμό επικυρώσεων στην ιστορία της ΔΟΕ από το 1919, πρότεινε στις χώρες που είχαν υπογράψει, να λάβουν άμεσα μέτρα, ώστε να σταματήσει αυτό το έγκλημα. Δυστυχώς όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά αντιθέτως το φαινόμενο επεκτάθηκε. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Unicef δύο εκατ. παιδιά ετησίως εξαναγκάζονται στην πορνεία. Είναι μία αγορά που αποφέρει δισεκατομμύρια. Χώρες που κυριαρχεί η εκπόρνευση παιδιών είναι: Φιλιππίνες, Βραζιλία, Ταϊβάν, Δυτική Αφρική, Ταϋλάνδη, Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ταϋλάνδη, που είναι όπως και οι Φιλιππίνες τόπος σεξοτουρισμού, ο βασιλιάς στα 30 χρόνια της βασιλείας του έδωσε ως δώρο στο λαό του χίλιες αλλαγές φύλου! Δηλαδή το επίσημο κράτος όχι μόνο δεν προστατεύει τα παιδιά, αλλά αντιθέτως προωθεί την εκπόρνευσή τους. Η Ταϋλάνδη όμως είναι μια πολύ πλούσια χώρα, που τον πλούτο της καρπώνονται λίγοι και ο λαός εκπορνεύεται για να ζήσει!
Στις Η.Π.Α. στη μεγάλη χώρα του καπιταλισμού με τις τεράστιες κοινωνικές αντιθέσεις, 325.000 παιδιά εξαναγκάζονται σε πορνεία ετησίως, ηλικίας από 11-14 ετών, ενώ ο μέσος όρος ζωής μετά την είσοδό τους στην πορνεία είναι 7 χρόνια! Στην Ασία σύμφωνα με την έκθεση του ειδικού εισηγητή του Ο.Η.Ε. για την πώληση παιδιών, την παιδική πορνεία και πορνογραφία 1 εκατ. παιδιά ετησίως γίνονται θύματα του εμπορίου του σεξ.
Στην Ελλάδα για όσους εκφράζουν έκπληξη και κάνουν ότι δεν ήξεραν τίποτε, υπάρχουν οι καταγγελίες κατοίκων στην Ηλεία που αναφέρουν ότι παιδιά, κυρίως ΡΟΜΑ, εκπορνεύονται μπροστά στα μάτια τους, αλλά και οι καταγγελίες από το Χαμόγελο του Παιδιού. Νέα αγόρια και κορίτσια, 13-16 ετών, συνήθως πρόσφυγες, ασυνόδευτα παιδιά, που δεν έχουν να ζήσουν εξαναγκάζονται στην πορνεία. Πολλά από τα παιδιά που φιλοξενήθηκαν στο Χαμόγελο του Παιδιού έχουν περάσει από πορνεία.
Υπάρχουν και άλλες καταγγελίες και δικαστικές αποφάσεις προηγουμένων ετών (2016-2017) για οργανωμένα κυκλώματα εκμετάλλευσης και εκπόρνευσης παιδιών, αλλά κανένα μέτρο δεν ελήφθη. Δεν υπάρχουν δημόσιες δομές, είναι όλες υποστελεχωμένες και διαλυμένες. Κανένας από αυτούς τους πολιτικούς και δημοσιογράφους, που υποκριτικά καταγγέλλουν, δεν αναφέρουν τις ελλείψεις ούτε τα πραγματικά αίτια. Αντιθέτως στην περίπτωση της 12χρονης, ρίχνουν όλο το ανάθεμα στην εξαθλιωμένη οικογένεια, που θα έπρεπε να είχε στήριξη προ πολλού από το κράτος.
Όταν ακούω λοιπόν τις υποκριτικές δηλώσεις όλων αυτών, θυμάμαι τους στίχους της Γαλάτειας Καζαντζάκη από το ποίημα «Αμαρτωλό».
«Όμως από το βάθος της κόλασής μου σου φωνάζω, εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω».
Δέσποινα Σπανού, πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, στέλεχος της ΛΑΕ.
