Η περιπέτεια των Ελλήνων ναυτικών, που εργάζονταν στα δύο δεξαμενόπλοια που κατάσχεσε το Ιράν μετά την πειρατεία στην οποία προέβη η ελληνική κυβέρνηση με την κατάσχεση του Ιρανικού φορτίου πετρελαίου που παρέδωσαν στις ΗΠΑ, φαίνεται να φτάνει στο τέλος της μετά από 135 μέρες.Αξίζει να σημειωθεί ότι την είδηση δεν την έδωσε η κυβέρνηση μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών ή του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας αλλά η Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ).
Η ΠΕΝΕΝ λοιπόν σε σχετική ανακοίνωσή της εκτός από τη λήξη της ομηρίας των ναυτικών αναφέρει ότι για την τόσο μεγάλη καθυστέρηση της απελευθέρωσης των ναυτικών δεν ευθύνεται το Ιράν αλλά η ελληνική κυβέρνηση.
Συγκεκριμένα αναφέρει πως «όταν η ελληνική πλευρά έθεσε το σχετικό αίτημα έγινε αμέσως αποδεκτό από το Ιράν. Η καθυστέρηση που σημειώθηκε στην αντικατάσταση των Ναυτεργατών συνδέεται περισσότερο με την εξεύρεση πληρωμάτων.
Πρόκειται για σοβαρότατο πολιτικό ατόπημα αφού η γραμμή της ελληνικής κυβέρνησης ήταν στην ουσία να πιέσει για τον παράλληλο απεγκλωβισμό πλοίων – ναυτεργατών και έτσι χρησιμοποιήθηκαν τα πληρώματα ως μέσον πίεσης της απελευθέρωσης των πλοίων!»
Η καταγγελία είναι κάτι παραπάνω από σοβαρή και πρέπει να απαντηθεί αρμοδίως.
Εμείς προσθέτουμε ότι με βάση την απόφαση του εφετείου Χαλκίδας με την οποία κρίθηκε παράνομη η κατάσχεση του Ιρανικού πετρελαίου αν η κυβέρνηση με τη σειρά της απαίτησε την επιστροφή του πετρελαίου από τους αμερικάνους ή το έκανε γαργάρα. Μάλλον το δεύτερο.
Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΠΕΝΕΝ έχει ως εξής:
Τερματίστηκε μετά από 135 ημέρες η ομηρία των Ναυτεργατών του Δ/Ξ «PRUDENT WARRIOR»
Βαρύτατες οι πολιτικές ευθύνες κυβέρνησης – Δένδια – Πλακιωτάκη!
Βαρύτατο ήταν το τίμημα των 49 Ναυτεργατών των δύο ελληνικών πλοίων που μετά το ιρανικό ρεσάλτο σε αυτά παρέμειναν για μήνες σε μια ιδιότυπη ομηρία, με περιορισμούς, απαγορεύσεις, συνεχή παρακολούθηση και ελάχιστη επικοινωνία (και αυτή ελεγχόμενη) με τις οικογένειες και τα συγγενικά τους πρόσωπα.
Όλα αυτά συνέβησαν μετά από μια άκρως επικίνδυνη και επιζήμια για τη χώρα μας επιλογή – απόφαση της κυβέρνησης και των δυο υπουργών, Εξωτερικών Ν. Δένδια και Ναυτιλίας Γ. Πλακιωτάκη, οι οποίοι ενήργησαν με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, κρατώντας παράνομα και αυθαίρετα το ρώσικο πλοίο LANA, το οποίο μετέφερε ιρανικό πετρέλαιο!
Η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα αναλώθηκε σε πρωτοβουλίες σε ΟΗΕ- ΕΕ- ΙΜΟ, επιδιώκοντας την καταδίκη του Ιράν μιλώντας για κρατική πειρατεία, ενώ αποσιώπησε τις δικές της ευθύνες που προκάλεσαν αυτό το πρωτοφανές επεισόδιο!
Ταυτόχρονα όπως αποκάλυψε πρόσφατα η ΠΕΝΕΝ, η ελληνική πλευρά επιδίωξε την απελευθέρωση των 2 πλοίων ταυτόχρονα με αυτή των Ναυτεργατών και με τον τρόπο αυτό αγνόησε την σαφή θέση των ιρανικών αρχών ότι αυτές δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα για την αντικατάσταση των δυο πληρωμάτων!
Όπως έχουμε σημειώσει όταν η ελληνική πλευρά έθεσε το σχετικό αίτημα έγινε αμέσως αποδεκτό από το Ιράν. Η καθυστέρηση που σημειώθηκε στην αντικατάσταση των Ναυτεργατών συνδέεται περισσότερο με την εξεύρεση πληρωμάτων.
Πρόκειται για σοβαρότατο πολιτικό ατόπημα αφού η γραμμή της ελληνικής κυβέρνησης ήταν στην ουσία να πιέσει για τον παράλληλο απεγκλωβισμό πλοίων – ναυτεργατών και έτσι χρησιμοποιήθηκαν τα πληρώματα ως μέσον πίεσης της απελευθέρωσης των πλοίων!!
Με άλλα λόγια η κυβερνητική επιλογή, αντικειμενικά ήταν αυτή που καθυστέρησε τον απεγκλωβισμό των Ναυτεργατών.
Η ΠΕΝΕΝ ήταν ο μοναδικός φορέας που αποκάλυψε αυτή την απαράδεκτη και άθλια πρακτική των ελληνικών αρχών.
Τις επόμενες ημέρες θα υπάρχει αποκαλυπτικό άρθρο στο οποίο θα αναφέρεται αναλυτικά στο παρασκήνιο , αλλά και τις ευθύνες των δύο υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη!
Σύμφωνα με την πληροφόρηση μας 9 Έλληνες και περίπου 12 Αλλοδαποί Ναυτεργάτες που βίωσαν το δικό τους Γολγοθά όλο αυτό το διάστημα, εξήλθαν από το πλοίο και έχουν πάρει το δρόμο της επιστροφής μέσω Άμπου – Ντάμπι – Κωνσταντινούπολης.
Υ.Γ Σε αυτούς που χρησιμοποίησαν με άθλιο τρόπο την αποκλειστική πολλές φορές πληροφόρησή μας, είτε «διαγράφοντας» τις ευθύνες της κυβέρνησης από τα κείμενά μας για την εμπλοκή και τον εγκλωβισμό των Ναυτεργατών, είτε συκοφαντικά μας απέδιδαν τυχοδιωκτική συμπεριφορά, τους παραδίδουμε στη κρίση του Ναυτεργατικού μας κόσμου αλλά και σ’ αυτή των πολλών χιλιάδων απλών ανθρώπων που νοιάστηκαν, ενδιαφέρθηκαν και βίωσαν το άγχος και την αγωνία των 49 Ναυτεργατών όλο αυτό το διάστημα!
Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ
